aylardır öyle çok şey var ki içim de biriktirdiğim.. Ağlama duvarı açsam dolar taşar sanırsam!
kendimi kaybettiğim kurumsal hayatımın gri çukurundan ev hayatımın siyah çukuruna her gün yaptığım yolculuk yaz gelmesiyle biraz da olsa renklendi…ne de olsa yaz çocuğuyum ben !
velhasıl kelam ağrılı sızılı inmeli çıkmalı 9 ayın sonunda nefes aldım ! nefes almak dediysem yeni yaşım kapıma dayanmış ondan mütevellit bu aydınlanma… 30 oldum! seneler önce hesap makinesiyle 2015 yılında 30 olacağımı hesaplarken 2015’in hatta yaşımın gelmiş olması , e evet zaman geçiyor dediğinizi duyar gibiyim.
zaman geçerken şöyle bir dönüp bakasım gelmiyor. geride bıraktığım hiç bir şeyi sevmedim ben, çoğu zamanda sevmediğim için bıraktım zaten. bırakamadıklarımı önüme alıp baktığımda da öyle pırıl pırıl bir fotoğraf yok karşımda…yeni yaşımla gelmiş bir ağırlık mı desem başka bir rahatlık mı desem adını da koyamadım henüz. bu güne kadar inandığım en mutlak şey hiç bir şeyin tesadüf olmadığı ve olmayacağıydı. keza gördüğüm, tattığım, yarı yolda bıraktığım,bırakıldığım ne varsa bir şekilde o anın veya sürecin gereksinimlerinden benimle beraberdi demeyi bildim. yani bu 30’lu yaşlara gelince de bunun rahatlığı mıdır yoksa bu olayı daha bir özümsedim sanki.
öyle 1 günde olmuş gibi anlattım ama geçmişi derin bu mevzunun.
yaşlanmak denilen şey de bana uğramıyor bunu anladım, ben büyüyorum! her geçen gün hücrelerimi pörsütmüyor benim aklımı açıyor aksine! içi geçmiş ülkem için daha çok mu gözlerim doluyor artık her şeye , evet. ama seviyorum insani güdülerimi büyütmüş olmayı. 30 olmadan bilemediğim bir şeydi bu mesela…
yazamadığımı yada düşündüklerimi paylaşmak istemediğimi fark ettim ama. belli bir sınırı ya da kotası var bu işin. o sınıra gelince, ya kelimelerin tükeniyor ya da üretkenliğin bitiyor… şu blog şahit , kaç aydır taslakta duruyor yazılarım… aynı şekilde bekleme listesinde görmek istediğim insanlar. stand by ‘dayım şu aralar sosyalleşme açısından.
neydi gelen neydi giden derken geldi 30’um işte , bilmediğim çok şey önümde kırmızı halıyla… bildiğim her şey serüvenimde sırt çantam da…bıraktıklarımı da kırmızı halının altına süpürdüm süpürge ile 😉
bilmediklerim için başlıyorum yeni yolculuğuma…
müzik hiç susmasın